ഞാനൊന്നുറങ്ങിയിട്ട് എത്രയോ നാളായി
എന്നും
ലോകം ഇരുട്ടില്‍ മുങ്ങുന്നതിനുമുമ്പുതന്നെ
ഇരമ്പങ്ങളെയെല്ലാം മുറിക്കുപുറത്താക്കി വാതിലടച്ച്
മൃദുവായ മെത്തയിലേക്കുവീണ്
രാവിന്റെ തണുത്ത കമ്പളം ഞാന്‍ പുതയ്ക്കും
എന്റെ കണ്ണടയാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോഴേക്കും
ഏതോ പുറ്റുകളുടെ ഇരുണ്ട അറകളില്‍ നിന്ന്
ഉറുമ്പുകള്‍ കൂട്ടമായി പുറത്തുവരും
മനസ്സിന്റെ ചുമരുകളിലാകെ അരിച്ചുനടക്കാന്‍ തുടങ്ങും
ഉള്ളില്‍ മാര്‍ദ്ദവ്വമുള്ള എല്ലാത്തിലും കടിച്ചുപറിക്കും
വേദന സഹിക്കാനാകാതെ ഞാന്‍ പുളയും
എന്റെ നിലവിളികള്‍ നാലു ചുവരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ശ്വാസംമുട്ടും
തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്ന് ഉറുമ്പുകളെ തട്ടിമാറ്റാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍
അവ കൂടുതല്‍ ശക്തിയോടെ കടിക്കും
ഒടുവില്‍ നേരം പുലര്‍ന്ന്
ഏതോ അജ്ഞാതലോകത്തേക്ക് അവ മടങ്ങുമ്പോഴേക്ക്
എന്റെ നെഞ്ചും കണ്ണുകളും ആകെ ചുവന്നിരുണ്ടിരിക്കും
എല്ലാവരും പറയുന്നു
ഉറക്കഗുളികകള്‍ കഴിച്ച് സുഖമായി കണ്ണുകളടയ്ക്കാന്‍
എന്നാലെനിക്ക് പേടിയാണ്
അവ പിന്നീടൊരിക്കലും തുറന്നില്ലെങ്കിലോ എന്ന്
ഉറുമ്പുകളെ കൂട്ടത്തോടെ കൊന്നൊടുക്കാനായി മനസ്സില്‍ വിഷം തളിക്കാനും വയ്യ
ഓരോ ഉറുമ്പിനെയും വെറുത്ത്
ശപിച്ച്
അശാന്തനായി ഞാന്‍ എത്രയോ രാവുകള്‍ തള്ളിനീക്കി
സ്വപ്നം കാണുന്നതുപോലും ഒരു പകല്‍ക്കിനാവായി
ഭ്രാന്തുപിടിപ്പിക്കുന്ന നീണ്ട കാത്തിരിപ്പിനൊടുവില്‍
ഇന്ന് ഞാന്‍ സുഖമായുറങ്ങി
ദിവസങ്ങളുടെ കണക്കുതീര്‍ത്തശേഷം
ഉണര്‍ന്ന് അദ്ഭുതത്തോടെ ചുഴിഞ്ഞുനോക്കുമ്പോള്‍
ഉറുമ്പിന്‍കൂട്ടമാകെ ചത്തുമലച്ചിരിക്കുന്നു
വിശന്നിട്ടാണ്
മനസ്സാകെ മരുഭൂമിയായി മാറിയിരിക്കുന്നു
നക്കാനോ കടിക്കാനോ ഒന്നും അവിടെയിനി ബാക്കിയില്ല
എങ്ങും ശവങ്ങള്‍ ചീഞ്ഞുനാറാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്
എങ്കിലും ഞാന്‍ സന്തോഷവാനാണ്
ഈ ഉറുമ്പുകളെ കടിച്ചുകീറാനായി
എങ്ങുനിന്നോ ഒരു ഉറുമ്പിന്‍കൂട്ടം കൂടിയെത്തുംവരെയെങ്കിലും
എനിക്കിനി സുഖമായുറങ്ങാമല്ലോ
